Για να εξηγήσουμε τι σημαίνει Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στην Βενετία, θα παρουσιάσουμε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα που περιλαμβάνει η έκθεση. Το έργο δημιουργήθηκε από την Bekkering Adams architects.

 

 

Η βασική εγκατάσταση του έργου δίνει στον επισκέπτη την ευκαιρία να αντιληφθεί το άπειρο μέσα στον χώρο. Η πρόθεση είναι να δημιουργηθεί μια αίσθηση που διαμορφώνεται όχι μόνο από τα σχήματα των φυσικών ορίων του χώρου, αλλά επεκτείνεται και πέρα από το σύνηθες πραγματικό.

 

 

Εντός του εκθεσιακού χώρου ορίστηκε ένας ομοιογενές όγκος 2,4 * 2,4 μ. Αποτελείται από στρογγυλά αντικείμενα που κρέμονται από καλώδια που μπορεί να προσεγγιστεί από τους επισκέπτες. Ο κύβος ορίζει μια μάζα μέσα στο δωμάτιο, έναν κύβο, στον οποίο μέσω μιας κοιλότητας οι επισκέπτες μπορούν να εισέλθουν. Τα αντικείμενα δεν καλύπτουν ολόκληρο το χώρο μεταξύ δαπέδου και οροφής, δημιουργώντας έτσι την επίδραση μιας πλωτής μορφής.
Μέσα από τις προβολές του φωτός επισημαίνονται τα στοιχεία που προβάλουν έναν ατέλειωτο προβληματισμό. Όταν οι επισκέπτες στέκονται στο εσωτερικό της κοιλότητας, τυλιγμένο σαν ένα αναρτημένο σύννεφο από μικρά αντικείμενα, βιώνουν την αίσθηση του ορίου, καθώς και την αντίληψη της απεραντοσύνης του χώρου.

Η κοιλότητα αναδύεται, αλλά λόγω ανακλάσεων, στην αντίληψη μας δημιουργείται η αίσθηση του κενού διαστήματος. Οι ανακλαστικές επιφάνειες προσφέρουν θέα σε ένα χώρο που δεν υπάρχει, γεγονός που υποδηλώνει μια απροσδόκητη νέα προοπτική. Με την προβολή του φωτός, η αντίληψη που έχουμε για τον κύβο επηρεάζεται. Οι φωτεινές προβολές αλλάζουν χρώμα, σχήμα και το μέγεθος της κοιλότητας, προσφέροντας έτσι μια διαφορετική εμφάνιση κάθε φορά. Από το εξωτερικό της κοιλότητας μπορεί να θεωρηθεί ως ένα μεταβαλλόμενο φωτιζόμενο σχήμα μεταξύ των ανακλάσεων φωτός του κύβου.

 

 

 

Η βασική ουσία είναι ο χώρος. Εκεί που κάποτε το άπειρο διάστημα έπρεπε να καθοριστεί με σαφήνεια, ώστε να γίνει κατανοητό, η σύγχρονη τεχνολογία και η παγκοσμιοποίηση καταργεί την αντίληψη του «απείρου». Ο χώρος μας δεν είναι πλέον άπειρος, οι πόροι μας δεν είναι πλέον απεριόριστοι, η γη μας δεν είναι πλέον ατέλειωτη. Η εξαφάνιση του «άπειρο» απεικονίζεται από προεξοχές που αφορούν το θόλωμα των ορίων του πεπερασμένου.

 

 

 

Ομάδα σχεδιασμού: Juliette Bekkering, Monica Adams, Frank de Vleeschhouwer, Stefania Masuino, Perry Klootwijk, Luisa Viero, Pamela Berhitoe, photos by Jeroen Musch
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 22 Νοεμβρίου 2014
Palazzo Mora, Strada Nova 3659, Cannaregio της Βενετίας
Περισσότερες πληροφορίες: bekkeringadams